| Máxima Zorreguieta | ||
 | ||
| Prinses Máxima in 2010. | ||
| Prinses der Nederlanden[1] | ||
| Geboorteplaats | Buenos Aires, Argentinië | |
| Periode | 2013 - heden | |
| Voorganger | Claus van Amsberg | |
| Prinses der Nederlanden | ||
| Periode | 2002 - heden | |
| Vader | Jorge Zorreguieta Stefanini | |
| Moeder | Maria del Carmen Cerruti | |
| Dynastie | Oranje-Nassau | |
| Partner van | Willem-Alexander der Nederlanden | |
| Kinderen | Amalia (2003), Alexia (2005) en Ariane (2007) | |
| Website | ||
Máxima, prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau (geboren Zorreguieta Cerruti; Buenos Aires, Argentinië, 17 mei 1971) is de echtgenote van koning Willem-Alexander der Nederlanden.
Zij is rooms-katholiek, van Argentijnse afkomst en bezit de Nederlandse en Argentijnse nationaliteit.
Máxima draagt als echtgenote van het staatshoofd de titel van prinses der Nederlanden.
Zij wordt aangeduid als koningin.
Die titel is officieus en niet in een wet vastgelegd. Haar aanspreektitel is majesteit.
Máxima Zorreguieta werd geboren als de eerste dochter van Jorge Zorreguieta Stefanini en Maria del Carmen Cerruti.
Zij kreeg later twee broertjes en een zusje: Martín, Juan en Inés.
Tevens heeft zij drie halfzusters uit een eerder huwelijk van haar vader: Dolores, María en Angeles Lopez Gil.
Zij groeide op in een bescheiden appartement in de straat Uriburu, in de wijk Barrio Norte in Buenos Aires.
De familie bracht de zomervakanties door in Mar del Plata.
Tijdens de wintersportvakanties verbleven zij in een eigen vakantiehuisje in Bariloche, een bekend Argentijns vakantieoord.
Máxima doorliep de middelbare school op het Northlands in Buenos Aires,
een op Britse aristocratische tradities geënte opleiding.
Na het afronden van een studie economie aan de Universidad Católica Argentina (Katholieke Universiteit van Argentinië) werkte ze van 1995 tot 2000 in New York voor achtereenvolgens de banken HSBC, Dresdner Kleinwort Benson en Deutsche Bank.
In april 1999 ontmoette zij tijdens een feest in de Spaanse stad Sevilla Willem-Alexander. Met hem bracht Máxima in augustus dat jaar een vijfdaagse vakantie door in Bariloche.
Daar stelde zij hem voor aan haar ouders. In de Nederlandse pers verschenen daarna de eerste speculaties over een liefdesrelatie. Een klein jaar later verhuisde Máxima naar Brussel.
Kort nadat bekend werd dat de relatie met Willem-Alexander serieus was, kwam de Nederlandse pers erachter dat Máxima's vader minister van Landbouw en Veeteelt was geweest tijdens de militaire juntaregering van Jorge Videla in Argentinië (april 1976 tot en met maart 1983).
Deze regeringsperiode staat bekend als de Vuile Oorlog, waarbij tegenstanders en mensen die daarvan verdacht werden, in gevangenissen geïnterneerd en vaak gemarteld werden. Naar schatting 10.000 tot 30.000 (of meer) mensen verdwenen voorgoed.
In Nederland kwamen protesten tegen een huwelijk met de dochter van een voormalige minister van een junta, van wie vermoed werd dat hij ten minste op de hoogte was van de excessen. Een onderzoek, via een geheime opdracht van minister-president Wim Kok aan prof. dr. Michiel Baud, had als conclusie dat Zorreguieta op de hoogte moet zijn geweest van deze gedwongen verdwijningen maar dat het "praktisch uit te sluiten is" dat Zorreguieta in de periode van zijn regeringsdeelname "persoonlijk betrokken is geweest bij de repressie of schending van de mensenrechten".
Willem-Alexander bevestigde tijdens een interview dat hij wist dat zijn schoonvader van ten minste één gedwongen verdwijning op de hoogte was (deze persoon was volgens Willem-Alexander teruggevonden), waarmee hij de resultaten van het onderzoek bagatelliseerde. Wim Kok en diplomaat en minister van Staat Max van der Stoel voorkwamen dat Jorge Zorreguieta bij het huwelijk van zijn dochter aanwezig was. Van der Stoel overtuigde hem er van af te zien om de plechtigheden bij te wonen.
Koningin Beatrix maakte op 30 maart 2001 de verloving bekend tijdens een rechtstreekse televisie-uitzending die ook bijgewoond werd door prins Claus, Willem-Alexander en Máxima. Direct na de bekendmaking las Máxima een verklaring voor waarin zij afstand nam van het Videla-regime. Onder meer zei zij: "Ik verwerp sinds lang de Videla-dictatuur, de verdwijningen, de martelingen, de moorden en alle verschrikkelijke feiten uit die tijd. Dat heeft zeker grote littekens op onze maatschappij achtergelaten." Voor haar vader verontschuldigde zij zich: "Over mijn vaders deelname aan die toenmalige regering wil ik in alle eerlijkheid zeggen dat ik spijt heb dat hij zijn best gedaan heeft voor de landbouw in een verkeerd regime. Hij had de beste intenties en ik geloof in hem."[2] In een later gehouden interview noemde Máxima de conclusie van Baud "zijn mening".[3]
Tijdens een vraaggesprek met de media, direct na het voorlezen van haar verklaring waarin zij afstand nam van het Videla-regime, zei Máxima tegen Willem-Alexander: "Je was een beetje dom". Zij gaf dat als antwoord op de vraag van haar kersverse verloofde wat zij ervan vond dat hij eerder die maand in New York de Nederlandse media verwezen had naar een ingezonden brief in een Argentijnse krant, waarbij hij aangegeven had niet te weten wie hem geschreven had, maar desondanks de suggestie deed dat het om een betrouwbare bron ging. Het schrijven bleek afkomstig te zijn van Videla, zijn naam stond er zelfs onder. De media voerden aan dat de leider van een dictatoriaal regime niet beschouwd kon worden als iemand die per definitie juiste informatie verstrekt.[4] Máxima's opmerking werd via de televisie rechtstreeks uitgezonden en veroorzaakte in het hele land veel hilariteit. Sindsdien komt de uitspraak als citaat met enige regelmaat terug in Nederlandse krantenkoppen als iemand een blunder begaan heeft.
Op 17 mei 2001 werd Máxima bij Koninklijk Besluit het Nederlanderschap verleend. Dit was noodzakelijk, omdat zij door haar huwelijk lid zou worden van het Koninklijk Huis en voor dit lidmaatschap het Nederlanderschap een vereiste is. Zij bleef tegelijkertijd de Argentijnse nationaliteit behouden.
Op 3 juli 2001 aanvaardde de Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal een door de regering ingediende wet tot het verlenen van toestemming aan de Prins van Oranje om met Máxima Zorreguieta in het huwelijk te treden. De leden van de fractie van de Socialistische Partij waren hierbij niet aanwezig. Van de fracties van de Partij van de Arbeid, Democraten 66 en GroenLinks stemden in totaal vijftien leden tegen de goedkeuringswet.
Op 2 februari 2002 voltrok de toenmalige burgemeester van Amsterdam, Job Cohen, het burgerlijke huwelijk in de Grote Zaal van de Beurs van Berlage te Amsterdam. Het huwelijk werd kerkelijk ingezegend in de Nieuwe Kerk, door dominee Carel ter Linden, predikant in de toenmalige Nederlandse Hervormde Kerk. De rooms-katholiek opgevoede prinses Máxima diende in te stemmen met een hervormde, protestantse opvoeding van de kinderen, hetgeen het huwelijk in de ogen van de rooms-katholieke kerk kerkrechtelijk ongeldig maakt, vanwege het huwelijksbeletsel. Met name onder een minderheid van reformatorische Nederlanders, trouw aan het Huis van Oranje, bestond er aanvankelijk bezwaar tegen een rooms-katholieke echtgenote, in de praktijk vormden al deze godsdienstige achtergronden echter geen enkel beletsel.
Miljoenen televisiekijkers in binnen- en buitenland volgden de trouwplechtigheid. Twee momenten die later vaak herhaald zouden worden, waren de tranen van Máxima tijdens Argentijnse tangomuziek, toen Carel Kraayenhof het nummer Adios Nonino ("Dag Vadertje") speelde en de balkonscène, waarbij het paar elkaar twee keer op de mond kuste. Máxima droeg die dag een trouwjurk van Valentino Garavani.
[
Máxima en Willem-Alexander hebben samen drie kinderen:- Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria (7 december 2003), Prinses van Oranje
- Alexia Juliana Marcela Laurentien (26 juni 2005)
- Ariane Wilhelmina Máxima Ines (10 april 2007).
De Wet lidmaatschap koninklijk huis bepaalt dat de titel Prins(es) der Nederlanden bij koninklijk besluit kan worden verleend aan onder meer de echtgenoot of echtgenote van de koning of de vermoedelijke opvolger van de koning. Gelet op de Wet op de adeldom (artikel 2, tweede lid), is bij Koninklijk Besluit van 25 januari 2002 (nummer 41)[5] aan Máxima de titels prinses der Nederlanden en prinses van Oranje-Nassau toegekend met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Dit impliceert verheffing in de adelstand. Bij het volgende Koninklijk Besluit van 25 januari 2002, nummer 42 werd aan prinses Máxima een eigen wapen en een onderscheidingsvlag toegekend.[6]
De Spaanse koning verleende haar, nog voor het huwelijk met de Prins van Oranje, het Grootkruis in de Orde van Isabella de Katholieke.
Máxima heeft haar titels behouden, ze is dus nog steeds Prinses der Nederlanden.
Bij de behandeling van de Wet lidmaatschap koninklijk huis van 2002 stelde de regering dat in elk geval sedert de algehele grondwetsherziening van 1983 buiten elke twijfel staat dat de Grondwet slechts één koning (koningin) kent, het staatshoofd, maar dat dit niet wegneemt dat de titel koning (koningin) ook gebruikt kan worden als aanspreektitel voor andere personen die het koningschap niet (meer) zelf vervullen, en dat het in de rede ligt dat het besluit hierover bij een troonswisseling wordt genomen.[7]
Op 13 mei 2011 verklaarde Uri Rosenthal, als voorzitter die dag van de ministerraad, over prinses Máxima na de troonswisseling: "Zij zal geen koningin zijn, maar de aanspreektitel is koningin". De huidige regering bevestigde dat ze vanaf de troonswisseling als de echtgenote van de koning aangeduid wordt als koningin, en geeft als reden dat dit historisch gebruik is en in lijn met wat internationaal gangbaar is. De regering stelt dat dit besluit niet in de vorm van een koninklijk besluit mogelijk is wegens het ontbreken van een wettelijke grondslag, maar dat dit ook niet nodig is. Haar aanspreektitel is majesteit.[8][9] Sommige deskundigen zijn hier kritisch over.[10]
Nog voor haar huwelijk met prins Willem-Alexander begon Máxima aan de aan de Nederlandse maatschappij gerelateerde inburgeringscursus. Zij begon Nederlands te leren en verdiepte zij zich in allerlei aspecten van de Nederlandse samenleving, zoals de geschiedenis, het staatsrecht, de rol van het koningshuis en de Nederlandse gebruiken en gewoonten. Nadat hofdame Lieke Gaarlandt haar het protocol en de etiquette van het koningshuis had bijgebracht, werd in 2002 Pien Zaaijer, hoofd van de afdeling Bestuur en Wetgeving van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, aangesteld als haar persoonlijk adviseur.
Prinses Máxima nam de tijd om zich te bezinnen op haar rol binnen de monarchie en de samenleving. Zij wilde daarmee voorkomen in dezelfde valkuilen te trappen als haar schoonvader prins Claus van Amsberg. Claus liep in zijn pogingen een zinvolle maatschappelijke carrière op te bouwen geregeld op tegen de beperkingen die de ministeriële verantwoordelijkheid stelt aan leden van het Koninklijk Huis. De algemene opvatting was dat Máxima meer vrijheid moest worden gegund dan haar schoonvader destijds kreeg.
Al snel werd duidelijk dat Máxima iets voor vrouwen uit het buitenland wilde doen, waarop de commissie Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheden (PaVEM) in het leven werd geroepen. Sinds september 2003 is de prinses lid van deze commissie, die de regering adviseert op het gebied van de integratie van etnische minderheden. Zij lijkt zich te concentreren op vraagstukken rond de integratie van allochtone vrouwen. De commissie kwam echter negatief in het nieuws toen enkele allochtone vrouwen eruit waren gestapt. Dit deden zij naar eigen zeggen omdat zij het gevoel hadden als "excuusallochtoon" gebruikt te worden en dat zij eigen ideeën alleen mochten uitvoeren onder de naam PaVEM. Ook zeiden zij dat zij niet met de media mochten praten. De pers meldde ook dat de adviezen niets nieuws brachten. Na deze kritiek besloot Paul Rosenmöller, die ook lid was van de commissie, 25.000 van de door hem ontvangen 140.000 euro terug te storten.[11] Hij was de enige die op de kritiek reageerde.
Aan het einde van haar introductieprogramma gaf Máxima op 14 februari 2005 een interview aan het televisieprogramma NOVA. Daarin blikte zij terug op haar eerste jaren in Nederland en gaf zij haar visie op de integratie van allochtonen. Het programma trok 2,6 miljoen kijkers, een record voor NOVA.
Op 5 maart 2008 woonde ze als eerste lid van het Koninklijk Huis een LGBT rights conference bij en komt openlijk op voor homorechten.[12]
Máxima is beschermvrouwe van het Oranje Fonds.
In oktober 2004 nam ze zitting in de Raad van State, het hoogste adviescollege van de regering. Ze kan de beraadslagingen bijwonen en daaraan deelnemen. Maar ze is geen lid van de raad en heeft geen stemrecht.[13]
In 2005 is Máxima lid geworden van de groep adviseurs van de VN-commissie voor het Internationale jaar van het microkrediet, en is nu United Nations Secretary-General's Special Advocate for Inclusive Finance.
In 2005 volgde zij ook prins Claus op als beschermvrouwe van Scouting Nederland.
Zij is de meter van prins Sverre Magnus van Noorwegen en gravin Leonore, een dochter van prins Constantijn en prinses Laurentien.
Op 8 februari 2012 ontving prinses Máxima in perscentrum Nieuwspoort in Den Haag de Machiavelliprijs uit handen van Marja Wagenaar, voorzitter van de Stichting Machiavelli. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een persoon of organisatie die een opmerkelijke prestatie heeft geleverd op het gebied van publieke communicatie. Volgens het juryrapport verdiende Máxima de prijs voor de uitzonderlijke communicatieve kwaliteiten die haar werk als Prinses der Nederlanden de afgelopen tien jaar hadden gekenmerkt. Met haar optreden zou ze erin zijn geslaagd de monarchie een eigen en eigentijds gezicht te geven. "Bovendien is zij in staat gebleken om een breed publiek aan te spreken en daardoor verbondenheid met zeer uiteenlopende groepen binnen de Nederlandse bevolking te bewerkstelligen", aldus het juryrapport.
Na afloop van een congres in het Hilton Hotel in Amsterdam zei Máxima op 30 januari 2013 in antwoord op vragen van de verzamelde Nederlandse pers over de aanstaande abdicatie van koningin Beatrix: "het is natuurlijk een enorme eer om mijn schoonmoeder te kunnen opvolgen".[15] Máxima volgde echter Beatrix niet op.
- Op 18 oktober 2001 was Máxima betrokken bij een verkeersongeval. Komend vanuit de uitrit van Paleis Huis ten Bosch in Den Haag verleende zij geen voorrang aan een passerende auto, waarop zij deze aanreed. De bestuurder van die auto brak door de botsing zijn been. In de rechtszaak die volgde, werd Máxima veroordeeld tot het betalen van een kwart van de schade. Het restant van de schade bleef voor rekening van het slachtoffer, omdat deze te hard zou hebben gereden en zijn veiligheidsgordel niet droeg. Daarnaast was de weg niet voor doorgaand verkeer bedoeld. De naam van Máxima Zorreguieta werd in het rapport van de politie veranderd.[16]
- In Driemond is, naar Amsterdams gebruik, de brandweerkazerne naar Máxima vernoemd.
- Máxima is tweemaal verkozen tot Dom Bontje, in 2004 en 2012.
- De moeder van langebaanschaatser José Ignacio Fazio is een volle nicht van de moeder van Máxima. Daarmee is Fazio een achterneef van de prinses.
- In oktober 2010 kreeg Máxima van protestants-christelijke zijde openlijke kritiek op het werken en niet ter kerke gaan op zondag, bijvoorbeeld de verschijning op zondag bij de uitreiking van de Edison-muziekprijs.[17]
[bewerken] Stamboom
| Stamboom van Máxima Zorreguieta | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Grootouders | Juan Zorreguieta (1898-1959) x 1925 Cesira Stefanini (1901-1999) | Jorge Cerruti (1911-1992) x 1942 María del Carmen Carricart (1914-1999) | ||||
| Ouders | Jorge Zorreguieta (1928) x 1971 María del Carmen Cerruti (1944) | |||||
| Máxima Zorreguieta (1971) x 2002 Willem-Alexander der Nederlanden (1967) | ||||||
| Kinderen | Amalia (2003) | Alexia (2005) | Ariane (2007) | |||
[bewerken] Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
 | Zie de categorie Prinses Máxima der Nederlanden van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden. |
